Vermoedelijk kwamen er rond 850 bewoners naar het Terschelling. De oudste resten komen namelijk uit deze tijd. In de 11de eeuw had het eiland al meer bewoners en waren er zelfs twee kerken. In 1287 was er een grote watersnoodramp, de Sint-Luciavloed. Vóór deze ramp kon je met geen voet op Terschelling komen. Na de ramp werd Terschelling een echt eiland.
. Terschelling zag er nog niet zo lang geleden heel anders uit, het was een grote wildernis van struiken en bomen.

De mensen hadden een klein boerderijtje of visten, maar zij leefden voornamelijk van wat je uit de duinen en van het strand kan halen. Hout haalden ze b.v. van het strand, want bossen wa-ren er toen nog niet.
Bossen kwamen pas later ( rond 1920) nadat de bodem vol ge-stopt met turf was. Turf werk net zo als een spons het houdt water vast zodat de bomen kunnen groeiden. Deze plant metho-de noemden ze de “Terschellinger methode ”Ook de vorm van Terschelling veranderd nog steeds.